پژوهش – اثربخشی آموزش راهبردهای نظم‌جویی فرآیندی هیجان بر پریشانی روان‌شناختی و ناگویی هیجانی بیماران …

بیمار اول، مردی ۳۴ ساله مجرد و دارای تحصیلات کاردانی و نظامی است. حدود ۲ سال به مبتلا به بیماری پسوریازیس است که تقریبا ۳۰ درصد بدنش را درگیر کرده است. مدت ۴ ماه به بیمارستان مراجعه می‌کند و از روش نوردرمانی برای دو بار در هفته استفاده می‌کند. وی معتقد است به دلیل مسائل شغلی و استرس برآمده از آن، بیماری‌اش عود می‌کند و بیش از بیش گسترش می‌یابد. وجود استرس و خصوصا اضطراب را به صورت روزانه مورد تایید قرار می‌دهد. بیمار دارای انگیزه‌ی نسبتا بالایی برای شرکت در پژوهش بود و از سطح همکاری خوبی برخوردار بود. وی انتظار داشت که با شرکت در پژوهش از میزان استرس و اضطرابش کم شود.
بیمار دوم
بیمار دوم، مردی ۲۸ ساله متاهل و دارای مدرک کاردانی رشته الکترونیک و به عنوان تکنسین برق مشغول بکار است. تقریبا ۴ سال به مبتلا به بیماری پسوریازیس است که تقریبا ۴۰ درصد بدنش را درگیر کرده است. مدت ۲ سال به بیمارستان مراجعه می‌کند و از روش نوردرمانی برای سه بار در هفته استفاده می‌کند. وی به دلیل بیماری و مسائل ناشی از آن دوره‌هایی از افسردگی را تجربه کرده است و سابقه‌ی مداخلات روان‌پزشکی و روان‌شناختی در سال گذشته را گزارش کرد. بیمار دارای انگیزه‌ی بالایی برای شرکت در پژوهش بود و سطح همکاری وی و اجرای تکالیف خوب بود. ایشان انتظار داشت که در پایان درمان از استرس و اضطرابش کاسته شود.
بیمار سوم
بیمار سوم، خانمی ۲۴ ساله مجرد و دارای مدرک کارشناسی در رشته مهندسی کامپیوتر است. حدود ۳ سال به مبتلا به بیماری پسوریازیس است که تقریبا ۵۰ درصد بدنش را درگیر کرده است. مدت دو سال و نیم به بیمارستان مراجعه می‌کند و از روش نوردرمانی برای سه بار در هفته استفاده می‌کند. وی به خاطر بیماری‌اش به مشکلات زیادی در حوزه‌های گوناگون زندگی‌اش خصوصا در روابط بین فردی دچار شده است. دوره‌های کوتاه افسردگی و مداخلات روان‌شناختی را گزارش کرد. بیمار دارای انگیزه‌ی خوبی برای شرکت در پژوهش بود و از سطح همکاری نسبتا خوبی برای شرکت در جلسات و انجام تکالیف برخوردار بود. ایشان انتظار داشت که در پایان جلسات درمانی، از مشکلاتش در زمینه اضطراب کاسته شود.
روش اجرای پژوهش
۳ بیمار مبتلا به بیماری ویتیلیگو و ۳ بیمار مبتلا به بیماری پسوریازیس که با توجه به معیارهای ورود به پژوهش، واجد شرایط لازم بودند به شیوه‌ی در دسترس انتخاب ‌شده و تحت آموزش راهبردهای نظم‌جویی فرآیندی هیجان مبتنی بر مدل گروس (حسنی و قائدنیای جهرمی، منتشر نشده) به مدت ده جلسه به صورت فردی قرار گرفتند. این آموزش به‌وسیله‌ی روان‌شناس بالینی (بر طبق پروتکل درمان خلاصه شده در جدول یک) انجام شد. هر یک از بیماران شش دفعه (یک بار خط پایه، چهار بار در طول درمان و یک بار پیگیری (۴۵ روز پس از درمان) مورد ارزیابی قرار گرفتند. با توجه به طرح تک آزمودنی، برای تجزیه و تحلیل دادها از شاخص‌های اندازه‌ی اثر، کوهن، تغییرات روند و شیب برای هر بیمار استفاده شد و روند تغییرات در طی جلسات بر روی نمودارها به طور جداگانه نشان داده شد.
ساختار کلی درمان آموزش راهبردهای نظم‌جویی فرآیندی هیجان مبتنی بر مدل گروس
محتوای جلسات آموزشی راهبردهای خود نظم‌جویی فرآیندی هیجان مبتنی بر مدل گروس در جدول زیر ارائه شده است. بسته کامل درمان آموزش راهبردهای خود نظم‌جویی فرآیندی هیجان مبتنی بر مدل گروس توسط قائدنیای جهرمی، حسنی وحاتمی(منتشر نشده) اعتباریابی گردید.
جدول ۱-۳٫ محتوای جلسات آموزشی راهبردهای خود نظم‌جویی فرآیندی هیجان مبتنی بر مدل گروس